شعر نوشته های کوتاه و پر معنا با عکس
بهشت می تواند
کسی باشد که دوستش داری،
کسی که دوستش داری
می تواند
بهشت باشد
و مهم نیست
اگر
غروب ها
به جای نهر های شیر و عسل
با قرصی نان تازه به خانه بیاید
به خودت نگیر شیشه پنجره
تمیزت مے کنند
که کوه را بے لکه ببینند
و آسمان را بے چرک
به خودت نگیر شیشه
تمیزت مے کنند
که دیده نشوے ...
" علیرضا روشن "
دلتنگـــــــی
خیـــــــــابان شلــــــــــوغی استـــ
که تـــــــــــو در میــــــــــانه اش ایستــــــــــاده باشی
ببینی می آینـــــــــــد
ببینی می رونـــــــــد
و تو همچنــــــــــــان
ایستــــــــــــاده باشی !
علیرضا روشن
میــــــــــان جنگل کــــــــــاج های تلـــــــــــخ
هــــــــــــر نیمکتــــ خالی
می تـــــــــــواند جای تــــــــــــو باشد
و اینجــــــــــا
چقــــــــــدر نیمکتــــ خــــــــــالی هستــــ
هر غــــــــــــروب...
رضا کاظمی
اگر مــــــــــرا دوستــــ نداشتــــــــــه باشی
دراز می کشــــــــم و می میــــــــــرم
مــــــــرگــ
نه سفــــــــری بی بـــــــــازگشتــــ استــــ
و نه ناگهــــــــان محو شـــــــدن
مرگــ دوستــــ نداشتــــــــن توستــــ
درستــــ آن مـــــــوقع که بـــــــــاید دوستــــ بداری...
رسول یونان
از بـــــــــاده ی نیستـــ سرخـــــــــوشم، ســــــــــرخوش و مستـــ
بیــــــــــــزارم و دل شکسته از هــــــــــــــر چه که هستـــ
من هستـــ به نیستـــ دادم افســــــــــــــوس که نیستــــ
در حســـــرتـــ هستــــ پشتــــ من پاکــ شکستـــ !!!
کارو
دلتنگـــــــی
خیـــــــــابان شلــــــــــوغی استـــ
که تـــــــــــو در میــــــــــانه اش ایستــــــــــاده باشی
ببینی می آینـــــــــــد
ببینی می رونـــــــــد
و تو همچنــــــــــــان
ایستــــــــــــاده باشی !
علیرضا روشن
چــــــــــــای دم کن ...
خستـــــــــــه ام از تلخی نسکــــــــــــافه ها
چای با عطــــــــــر هل و گــــــــــــــل های قوری بهتـــــــــــــر استـــ
حامد عسگری
تلخ منم همچــــــــــون چای ســــــــــرد
که نگــــــــــاهش کرده باشی ساعاتـــ طـــــــــــــولانی
و ننــــــــــــوشیده باشی ...
تلخ منــــــــــــم ،
چــــــــــــای یخ
که هیچکس ندارد هـــــــــــــوسش را ...
سید علی صالحی
دوستـــ دارم که یکــ شبـــــــه شصتـــ ســــــــــال را سپـــــــــــری کنم
بعد بیــــــــــــایم و با عصـــــــــــایی در دستـــ
کنـــــــــــار خیابانی شلـــــــــــوغ منتظرتـــ شوم
تا تـــــــــــــو بیـــــــــــایی و مرا نشنــــــــــاسی
ولی دستــــــــــم را بگیـــــــــــری
و از ازدحــــــــــام خیابان عبـــــــــــورم دهی ...
یغما گلرویی
پرندگـــــــــــان پشتـــ بـــــــــــام را دوستـــ دارم
دانه هــــــــــــایی را که هــــــــــــر روز برایشـــــــــــان می ریزم
در میــــــــــــان آن ها
یکــ پــــــــــــرنده ی بی معــــــــــــرفتـــ استـــ
که می دانــــــــــــم روزی به آسمـــــــــــان خواهد رفتـــ
و بر نمی گـــــــــــــردد.
من او را بیشتـــــــــــــر دوستـــ دارم !
گروس عبدالملکیان
دلـــــــــــــم خوش نیستـــ
غمگینـــــــــــم
برادر جــــــــــــان ...
ایرج جنتی عطایی
به پیــــــــــری خو می گیـــــــــــرم
به دشـــــــــوار ترین هنـــــــــــــر دنیا
کـــــــــــوبه ای به در برای آخـــــــــــــرین بار
و جـــــــــــدایی بی انتهــــــــــــا
ساعتـــ هـــــــــــا می گذرند می گذرند می گذرند ...
می خواهم بیشتــــــــــــر بفهمم حتــــــــی به قیمتـــ ایمـــــــــــانم
خــــــــــــواستم چیزی برایتـــ بگویم نتـــــــــــوانستم
دنیــــــــــا مزه ی سیگــــــــــــار ناشتا دارد
مرگــ پیش از همه چیز تنهـــــــــــایی اش را برایم فرستــــــــــاده
حسرتـــ می برم به آنان که حتی نمی داننــــــــــــد دارند پیــــــــــــــر می شوند
بس که سرشـــــــــــــان به کارشان استـــ ...
ناظم حکمت
تا جنـــــــــــــون
فــــــــــــاصله ای نیستـــ
از اینجــــــــــا که منــــــــــم !
اخوان ثالث
سیلــــــــــی هم صحبتی از مـــــــــــوج خوردن
سختـــ نیستـــ !
صخـــــــــــــره ام
هـــــــــــــر قدر بی مهــــــــــــری کنی
می ایستــــــــــم ...
فاضل نظری
خوبـــ کـــــردی وقتـــ رفتن
آمـــــــــــدی دیدی مـــــــــــــرا
گــــــــــــر نمی دیدی مـــــــــــــرا
دیگـــــــــــر نمی دیدی مـــــــــــــرا !
هلالی
بنشین مـــــــــــرو صفای تمنـــــــــــای من ببیــــــــــن
امشبـــ چراغ عشــــــــــق در این خــــــــــانه روشن استـــ
جـــــــــــان مرا به ظلمتـــ هجـــــــــــران خود مســـــــــوز
بنشیــــــــن مرو مرو که نه هنگـــــــــــام رفتن استـــ !
فریدون مشیری
من از بــــــــــازترین پنجـــــــــره با مردم این نــــــــــاحیه صحبتـــ کردم
حـــــــــرفی از جنس زمـــــــــــان نشنیدم!
هیچ چشمی عاشقــــــــــانه به زمین خیــــــــــــره نبود
کسی از دیدن یکــ باغچــــــــــه مجذوبـــ نشد
هیچ کس زاغچــــــــــــه ای را سر یکــ مــــــــــــزرعه جدی نگرفتـــ
من به اندازه ی یکــ ابر دلم می گیــــــــــــرد
سهراب سپهری
باید بـــــــــــاور کنیم
که تنهــــــــــایی تلخ ترین بـــــــــلای بودن نیستـــ
چیـــــــــــــزهای بدتری هم هستـــ
روزهــــــــــــای خسته ای که در خلوتـــ خانه پیـــــــــــــر می شوی
و ســــــــــال هایی که ثانیه به ثانیه از ســــــــــــر گذشته استـــ
تازه پی می بریم که تنهــــــــــــایی
تلخ ترین بــــــــــلای بودن نیستـــ
چیـــــــــــــزهای بدتری هم هستـــ
دیر آمدن!
دیر آمدن!
تنهـــــــایی تلفنی استـــ که زنگــ می زند مــــــــــدام
صـــــــدای غریبه ایستـــ که سراغ دیگـــــــری را می گیــــــــــرد از من
جمعه ی سوتـــ و کوریستـــ که آسمـــــــان ابری اش ذره ای آفتابـــ ندارد
حرفــ های بی ربطیستـــ که ســــــــــر می برد حوصــــــــــله ام را
تنهـــــــایی زل زدن از پشتـــ شیشه ایستـــ که به شبـــ می رســـــــد
فکر کردن به خیـــــــابانیستـــ که آدم هایش قــــــــــدم زدن را دوستـــ می دارند
آدم هـــــــایی که به خانه می روند و روی تختـــ خوابـــ می خـــــــــوابند
و چشم هایشــــــــان را می بندنـــــــد اما خوابـــ نمی بیننــــــــد
آدم هـــــــایی که گرمای اتاق را تابـــ نمی آورند و نیمه شبـــ از خــــــــانه بیرون می زنند!
تنهـــــــایی دل سپــــــــردن به کسیستـــ که دوستتـــ نمی دارد!
کسی که برای تـــــــــو گل نمی خــــــــرد هیچ وقتـــ
تنهـــــــایی اضافه بودن استـــ در خـــــــــانه ای که تلفن هیچ وقتـــ با تــــــــو کار ندارد!
خانه ای که تــــــــــو را نمی شنـــــــــاسد انگار
خانه ای که برای تــــــــــو در اتاق کــــــــوچکی خلاصه می شـــــــــود
تنهایی عقــــــــــربه های ساعتیستـــ که تکان نخـــــــــورده اند وقتی چشم باز می کنی
تنهایی انتظـــــــــار کشیدن توستـــ وقتی تــــــــــو نیستی
وقتی تـــــــــو رفته ای از این خــــــــانه
وقتی تلفن زنگــ می زند اما غـــــــــــریبه ای سراغ دیگـــــــــری را می گیرد
وقتی در این شیشه ای که به شبـــ می رسد خودتـــ را می بینی هـــــــــــر شبـــ
drita como
کم کم به سنگــ سیــــــــه می شــــــــــود بدل
خورشید هم نچــــــــــرخد اگر در مدار تـــــــــــــو
چشــــــــمی به تختـــ و بختـــ ندارم
مـــــــــــرا بس استـــ
یکــ صنـــــــــدلی برای نشستـــــــــن
کنار تــــــــــــو ...
حسین منزوی
نظرات شما عزیزان: